Een van mijn vrinden, die zijn nageslacht nog in de voorzeide leer opvoedde, vierde onlangs de verjaardag van een van zijn inmiddels volwassen kinderen. Zijn dochter, die het feestmaal had bereid, kwam trots met een schaal in haar handen de kamer binnen en confronteerde de aanwezigen met de uitdagende vraag: “Wie weet wat er onder dit deksel zit?”
Reactie van de jarige: “Het hoofd van Johannes de Doper”.

Wij hadden drie dagen twee kleinkinderen (een tweeling van 8 jaar) te logeren. Ik introduceerde een oud, educatief bedoeld, spelletje: verborgen plaatsnamen.
De eerste luidde: Welke plaatsnaam is verborgen in de volgende zin? De venter verkoopt bloemen en fruit (destijds opgenomen in het christelijk jeugdblad ‘Het kleine schouwvenster’).
Onmiddellijke reactie van Bart: “De potloodventer; die laat z’n apparatuur zien…”.
Van mijn verdere opgaven (Aal, smeer m’n rug ’s in, e.d.) heb ik toen maar afgezien. Hier was niet tegen op te werken.

Uit NRC/Handelsblad begreep ik dat Ramallah, waar het nog steeds onrustig is, wellicht beter als twee woorden zou kunnen woorden geschreven: Ram Allah.

Woody Allen in een interview: het antwoord is ‘Ja’, maar wat was de vraag ook weer?

Zaterdag had het cryptogram in NRC/Handelsblad weer een variant op een inmiddels bekend thema. De omschrijving luidde: lager familielid van de navelsinaasappel; de oplossing was: kruisbes. Na de opgaven ‘Wind’ (= kruistocht) en ‘In een wip’ (= kruissnelheid) is het wachten nu op een omschrijving die ‘kruisbestuiving’ tot uitkomst heeft.
Andere geslaagde opgaven: leeftijdsgrens: deadline
                                             Dreumel ligt fijn: subtiel

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Mijn vriend Nico de Vries had pas nog een prachtig verhaal. Ca. 15 jaar geleden maakte hij met zijn broer een busreis naar Oostenrijk. Na aankomst in hotel “Der Goldene Löwe” in Kitzbühel, bleek de kamertoewijzing tijdrovend te zijn. Tegelijk met de Nederlandse bus werd namelijk een Duitse bus uitgeladen en de receptie was op zo’n toeloop niet berekend. De Nederlanders stelden zich bescheiden op, maar de Duitse hotelgasten sloegen een hoge toon aan. Aan hun herkomst kon geen twijfel bestaan: de mannelijke passagiers droegen Lederhosen en ze waren bovendien voorzien van het onvermijdelijke hoedje met venijnige veer. Kortom, Beieren in vol ornaat.
Toen iedereen daar opgepakt stond brulde een stem die aan een Obergefreiter deed denken: “Was gescheht hier? Das dauert alles zu lange! Waarop Nico’s broer, leraar Duits, zich direct met vergelijkbare stemverheffing en zeer nadrukkelijk met rollende r sprekend, liet horen: “Das ist ganz normal hier…. Erst wird man registriert und dan geht man zum Desinfectionsraum!
Daarna was iedereen stil.

Dan nog een uitsmijter in de sector ‘midscheeps’.
Vraag: Wat is het ideale gewicht van een schoonmoeder?
Antwoord: Drie kilo, met inbegrip van de urn.