ADVERTENTIE

Devotie-artikelen
Spotprijzen

(nooit aangetroffen, maar bedacht door Kees Stip)

Toen toekan-gigant Gerrit van der Valk uit de gevangenis kwam, wist hij te melden dat het eten er uitstekend was. Commentaar van Paul Haenen: ” ’t Is maar wat je gewend bent”.

________________________________________________________________

Een verhaal van tientallen jaren geleden. Bij ‘de schare die de wet niet kent ‘ zal het vreemd overkomen, maar voor wie vertrouwd is met de psalmberijming 1773 valt er veel te genieten.
Men moet weten dat het bij de bevestiging van ouderlingen en diakenen gebruikelijk was dat de gemeente de zojuist in functie getreden ambtsdragers staande toezong. Iedere predikant had een aantal daartoe geëigende psalmverzen in voorraad. Organisten spraken over een ‘op u daaltje’, wanneer de dominee psalm 134, vers 1, opgaf: “Dat ’s HEEREN zegen op u daal’; Zijn gunst uit Sion u bestraal’…”.
Minder bekend, maar wel toepasselijk was psalm 135, vers 1:

Prijs den naam van uwen God,
’s HEEREN knechten, hier vergaârd;
Prijst Zijn naam en wijs gebod,
Daar g’in ’t voorhof staat geschaard,
En uw ambt bekleedt met eer
In het huis van onzen HEER.

Het ging natuurlijk om die laatste twee regels. Het verhaal wil nu, dat ooit een koster bij vergissing op het psalmbord niet psalm 135, vers 1, maar vers 10 had opgenomen. Het resultaat was dat de gemeente na het ja-woord van de mannenbroeders het volgende lied aanhief:

Ooren ziet men aan hun hoofd,
Maar zij hooren er niet meê;
Zij, van ademtocht beroofd,
Zijn nog minder dan het vee.
Die tot hen om hulp genaakt,
Worde hun gelijk gemaakt.

Wie zich nu nog afvraagt of dit werkelijk zo heeft plaatsgevonden, meen ik te mogen afschepen met het adagium waarmee veel theologen tegenwoordig denken weg te komen: Het is wel waar, maar ’t is niet echt gebeurd. Overigens zijn er ook nu nog talrijke situaties waarin psalm 135, vers 10, bevrijdend kan werken. Dat ieder vrijmoedig spreke en getuige!