Ter overdenking 181

Abschied von Juliana
Trouw (31 maart 2004) publiceerde een transcript van een ARD-reportage uit Delft. Reporter Rolf-Dieter Krause ondervroeg mevrouw Utenaar, inwoonster van Delft.
Kr.: Bei mir ist eine echte ‘Delftenaarse’, Frau Utenaar. Was bedeuted Juliana für Sie?
Mw. U.: Viel. Wir haben Juliana mitgemacht. Al die Jahre als Sie unse koningin was. Eine sehr gute koningin.
Kr.: Was war das Besondere für Sie? Warum …
Mw. U.: Ihr eenvoud. Haar eenvoud. Voor de Mensch. Sie war da voor de Mensch.
Kr.: Sie war…normal?
Mw. U.: Sie hat kein Einbeelding. Niks. Die war ein sehr gute koningin war das.
Kr.: Was ist der grösste Unterschied zwischen Ihr und Beatrix?
Mw. U.: Eh…Beatrix hat mehr …hoe muss ich das ausdrücken? Juliana war meer eenvoudig.
Kr.: Einfach.
Mw. U.: Einfach.
Kr.: Genau.
Mw. U.: Einfach. Juliana bei Beatrix hat niks Abstand meer. Dat is das Unterscheid von die zwei.
Kr.: Ja. Bei dieser Beerdigung wird ja auch die religiöse Überzeugung eine Rolle spielen. Religion ist in den Niederlanden sehr wichtig.
Mw. U.: Ja.
Kr.: Juliana hat mehrfach gewechselt.
Mw. U.: Ja, im Kirk.
Kr.: Ist das für Sie ein Problem?
Mw. U.: Nein, überhaupt nicht! Wir sind alle mensen. Wir können nach die Kirk gehen oder die Kirk. Juliana hat nicht ein Gelaub gehat. Juliana ging auch nach die katholische Kirk.
Kr.: Hmm. Wir wollen es dabei im Moment mal bewenden lassen.
Mw. U.: Sie war eine sehr gute koningin voor ons.
Kr.: Oke. Jetzt sind wir hier auf den Marktplatz und …
Mw. U.: Ich gehe nach oben toe.
Kr.: Wie?
Dit boeiende tweegesprek werd nog overtroffen door het commentaar van Bert Tigchelaar, oud-correspondent van het NOS-journaal, die zich eveneens geroepen voelde Juliana’s eenvoud te roemen: “Sie hat selber den Staubsauger hantiert.”
Mag ik alle lezers nu uitnodigen op te staan en driemaal luidkeels te roepen: Sie hat selber den Staubsauger hantiert! (bis) (bis) En laten we ons dan ook gezamenlijk realiseren hoezeer Juliana verschilde van haar moeder, van wie uit de meidagen van 1940 ons de volgende veelzeggende tekst is overgeleverd: “Mijn plaats is bij de laatste man in de laatste loopgraaf!”

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Jomanda spreekt weer
Het orakel uit Valkenburg mag zich weer in taalklanken uiten. Een lezer herinnerde mij aan een gedichtje van Jan J. Pieterse, die Jomanda’s verdiensten al in 1998 aldus berijmd verwoordde:
Ik besloot met de trein naar Tiel te gaan,
alwaar ene Jomanda genezingen verrichtte.
En ziet: op de heenweg zat ik nog,
maar, o wonder, op de terugweg kon ik staan.

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Voor de zekerheid geloof ik in alles. (Peter de Groot)

Categorieën:Overdenkingen