KORTE CURSUS KAMERLID VOOR NIEUWELINGEN (zie NRC Handelsblad 24-06-2)
“Ben ik nu dismissed?” vroeg het kamerlid Olaf Stuger (LPF) afgelopen dinsdag (18 juni) tijdens het Vragenuurtje timide aan de de Kamervoorzitter. Even daarvoor had hij twee vragen aan minister van Boxtel gesteld en op hoge toon “een daadkrachtig optreden” geëist tegen fundamentalistische imams. Vervolgens bleef de geachte afgevaardigde achter het spreekgestoelte staan, zonder te beseffen dat zijn beurt nu voorbij was. De Kamervoorzitter liet hem weten dat hij nu terug moest naar zijn blauwe stoel. Wel mochten andere LPF-leden – op aanwijzing van de Kamervoorzitter – zich bij de interruptiebalie melden om opnieuw op “daadkrachtig optreden” aan te dringen. Dit valt dan onder de toegestane “ene aanvullende vraag” over hetzelfde onderwerp. Verder blijken de Kamerleden over twee interruptiepedalen (!) te beschikken, aangebracht in de vloer van de Kamer en speciaal gemaakt voor gehandicapte parlementariërs of voor sprekers die graag gesticuleren.
Het valt de nieuwe LPF-leden natuurlijk niet kwalijk te nemen dat zij de 155 artikelen van het Reglement van Orde nog niet in het hoofd hebben. Wel moet ik steeds denken aan de instructies die Jacobse (van de Tegenpartij) destijds aan zijn aanstaande fractiegenoot Van Es gaf (bron: maxi-single Gouden Doden (1981), zie ook Ter overdenking 111).

Jacobse: “Wat we nàh nog moete repeteruh is het interimperen…”
Nadat Van Es van zijn verbazing heeft blijk gegeven volgt de uitleg van Jacobse: “Interimpere Van Es, dat zijn eh… tijdelukke pere…, tomate die wij as het ware naar de sprekers gaan gooie, mondelinge tomate zèn ut. Ik staat hier dus as spreekur, naas mij zit dus de mienisturraat. Stel ut je effe foor. Van der Klaauw sit an die tandeborstul onde ze neus te peuteruh, Ginjaar sit te rekenuh welleke anderuh commesserate hij d’r bèh moet sien te ritseluh nah Dodewaagd niet dohgaat, Wiegel pènst ovuh een ellektoraal perremaanentje met z’n oog op de lieberaale punkers, en Albeda sit alleen maar te wachtuh tottut vèf uur is, dat-ie ken aanvalluh op ze bord hondebrokkuh …”
Het ‘interimpere’ moet Van Es nog leren. Een kleine greep uit het practicum. Bij de eerste oefening presenteert Jacobse zich als “een spreker’ en moet Van Es hem onderbreken (“tekkeluh, die man”). Dit verloopt ongeveer als volgt. Jacobse: “wahwahwah, wawawawawawa….). Van Es: “Hé klène miereneuker, wil je welles gàw je muil hauwuh.”.
Jacobse: “Nee Van Es, nau springe er dus fier griffiers op jau nek en die dumpuh jauw in de hofvèver.” Van Es meent hulp te kunnen verwachten van de publieke tribune, bevolkt door ‘de jongus van Wodan’, maar Jacobse vervolgt zijn college staatsrecht aldus: “Nee Van Es…regels, daar hebbe wèh ons an te hauwe… demokraasie… jij mag interimpere wat jèh wil, as je maar althèt begin te segge: Menneer de foorzittuh … menneer de foorzittuh,….dan maak-ie ze lekker ….da’s beleev …en daana segh-ie:”Wat de geagte afgevaagdigde daa seg… ensovogt…”
Van Es: “Menneer de foorzittuh, wat de geagte afgefaadigde daa seg is natuurluk gelul van een dronkuh aarbèh en daarom frage wèh van de tegepartèh of de geagte klène miereneukuh z’n afgefaadigde muièèl ken hauwuh.“ Enz. (met verontschuldiging voor de niet consequente spelling)

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Om over na te denken (Vrij Nederland):
ROKERSHOESJE
(Voor rokers die zich persoonlijk bedreigd voelen door de nieuwe opschriften ware te volstaan met: ROKEN IS SLECHT VOOR DE GORDIJNEN)

Lange mensen zijn niet handiger, maar ze kunnen wel zonder keukentrapje.

Inbreker op pad: ”En mijn buren passen nu op mijn huis”