MERKWAARDIGE DAGEN
Zaterdagmiddag het mooie weer het mooie weer gelaten en naar het congres van D66 gekeken. Het leek even spannend te worden, maar toen de oude kanonnen, waaronder partij-coryfee Hans van Mierlo, opriepen het hoofdbestuur te steunen, was de zaak bekeken. Daarna kwam geen enkele motie nog in stemming. Bewaarheid werd wat HP/de Tijd eerder al uit de mond van een oud-medewerker van Thom de Graaf noteerde: “D66 wordt altijd genaaid. En als we niet genaaid wórden, dan naaien we onszelf wel.”
Dick Houwaert, destijds een bekend publicist, schreef in 1974(!) in het Jaarboek van de Nederlandse politiek: “D66 is nooit een volksbeweging geworden. Het is een club van intellectuelen gebleven, die van tijd tot tijd toch met verbaasde ogen de wereld in keken. Huiskamergeleerden van voortreffelijk niveau, meer ook niet. Hard werkende mensen, sympathiek en vriendelijk, uitglijdend over de praktische politiek.” Het had gisteren geschreven kunnen zijn.
Voor de Wereldomroep moest Jan Kuitenbrouwer de dag na ‘de avond van Van Thijn’ de geëmigreerde luisteraars uitleggen wat er in het parlement gebeurd was. Het gesprek met Martine van Os, de presentatrice, werd in HP/de Tijd (01-04-05) genoteerd:

M. van Os: “Wat is er aan de hand in Nederland?”
J. Kuitenbrouwer: “Nederland is politiek in de war.”
M.v.Os: “O, hoezo?”
J. Kuitenbrouwer: “Nou, kijk. Een meerderheid van de Nederlandse politiek is vóór de gekozen burgemeester. Toch strandde dat plan gisteren in de Eerste Kamer omdat de partijen die vóór zijn tégen stemden en de partijen die diep in hun hart tégen zijn vóór stemden, terwijl de Eerste-Kamerleden die tegen stemden, die dus in werkelijkheid vóór zijn, eigenlijk tégen de Eerste Kamer zijn, onder andere omdat die beleid kan blokkeren waar de meerderheid van de politiek eigenlijk vóór is. Waarbij nog komt dat het gisteren in feite niet om de gekozen burgemeester ging, maar om het creëren van de mogelijkheid voor de Twééde Kamer om te zijner tijd een gekozen burgemeester in te voeren.”
M. v. Os: “Ik begrijp er niks van!
J. Kuitenbrouwer: “Wie wel?”

Ik herinner mij dat Wim Kan democratie in Nederland ooit definieerde als een systeem waarin de minderheid de meerderheid dwingt tot iets dat die minderheid zelf óók niet wil.

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Als niet-katholiek verbaasde ik mij over merkwaardige berichten rondom het overlijden van de paus.
Zo werd – vóór het overlijden – gemeld dat na feitelijke vaststelling van de dood door de artsen, een kamerheer het overlijden nog formeel zou moeten bevestigen. Daartoe zou deze kamerheer – in dit geval een kardinaal – driemaal met een zilveren hamertje op het voorhoofd van de paus moeten tikken en hem vervolgens bij zijn doopnaam roepen. Bij uitblijven van een reactie moest hij melden: de paus is dood. Ik neem aan dat deze procedure in feite niet is gevolgd.
Ook de berichtgeving over een eventuele balseming vond ik curieus. Of de paus zal worden gebalsemd, staat nog niet vast. Rond de voorlaatste eeuwwisseling zou een paus dit hebben geweigerd omdat hij meende dat hij bij zijn wederopstanding dan onvolledig zou herrijzen. Bij balseming worden namelijk bepaalde organen weggesneden. Aldus de KRO-verslaggever, zondagavond. Ik begin nu iets van de uitdrukking roomser dan de paus te begrijpen.
Vanuit Rome riep een voorganger in ‘de kerk der Friezen’ ons gisteren op om de paus vergiffenis te vragen voor de schandelijke ontvangst in 1985. Lijkt mij op zijn minst niet opportuun. Prof. Peter Nissen van de Radboud-universiteit Nijmegen bracht een aan de vooravond van het pausbezoek gehouden NIPO-enquête in herinnering. Slechts 3 procent van de katholieken waren toen ‘blij, gelukkig’ met zijn komst, 24 procent keerde zich ronduit tegen hem en 43 procent van de katholieken deed het bezoek niets. De conservatieve bisschopsbenoemingen hebben, aldus de hoogleraar, een averechtse uitwerking gehad.
Wim Kan grapte al in de jaren zeventig: ‘In 2000 zijn er nog maar twee katholieken in Nederland: Gijssen en z’n vrouw.’