Ordner muss sein!
Het gezaghebbende medische tijdschrift The Lancet verwijt paus Benedictus XVI dat hij ‘in het openbaar de wetenschappelijke kennis over condooms heeft vervormd om de rooms-katholieke leer te propageren’. Volgens het blad kunnen zijn uitlatingen ‘verwoestende’ gevolgen hebben. De redactie roept Benedictus op zijn uitlating in te trekken. Uiteraard een vergeefse oproep.
Volkskrantredacteur Rob Vreeken wijst erop dat Benedictus, zelf celibatair, er eigenhandig voor zorgt dat miljoenen vrouwen tegen hun wil zwanger worden. ‘De mondialisering van de onbevlekte ontvangenis’ noemt Vreeken dat. Hij ziet Benedictus als een soort Josef Fritzl tot de 16^de. Hij heeft door zijn rol in de aidscrisis miljoenen doden op zijn geweten. Maar Fritzl is gearresteerd en Benedictus nog niet. Op zijn pas afgesloten rondreis laat deze paus een spoor van dood en verderf achter, met geloofsartikelen die hij heeft opgediept uit de intellectuele kelders van het Vaticaan.
Het zou mooi zijn geweest als Benedictus in Angola de vliegtuigtrap was afgekomen met voor zijn gezicht een grote ordner, die hij ook de rest van zijn bezoek krampachtig zou hebben vastgehouden. Misschien is dat sowieso wel een idee voor de rooms-katholieke kerk, naar analogie van de gezichtssluier die in de islam soms aan vrouwen wordt voorgeschreven:
alle kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders – pausen, kardinalen, bisschoppen – dragen voortaan in het openbaar altijd een grote blauwe ordner voor hun gezicht. Zoals een oud Duits spreekwoord zegt: Ordner muss sein!

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Uit een documentaire over het leven van HUGO CLAUS
Hugo Claus: Toen ik achttien maanden oud was werd ik in een kostschool ondergebracht in een dorpje bij de Franse grens. Achttien maanden is natuurlijk wat jong daarvoor, maar ik ben in die kostschool gebleven tot mijn elfde jaar. Die kostschool rook naar etenslucht, stijfsel en natte kleren. Je werd er heel streng opgeleid in een aantal regels en verordeningen die mij veelal ontsnapten en doorlopend geheimzinnig leken. ’s Avonds, vooral in de zomermaanden, werd ik in de slaapzaal overvallen door een onnoemelijke melancholie. Ik begreep nergens iets van; alleen maar dat je gevangen zat, en je wist niet waarvoor.
Presentator: Hij was doordrongen van die katholieke cultuur. Dat zag je in allerlei toneelstukken, dat zie je in al die boeken […] Als je op je achttien maanden naar zo’n kostschool bij de nonnen wordt gebracht en je blijft daar tien jaar …dat laat diepe sporen na en zijn haat tegen nonnen bijvoorbeeld was absoluut niet gespeeld.
Claus: Ik beschouw ze niet als moeders en niet eens als vrouwen, het zijn krijgers, krijgers van God, het zijn ijzeren bruiden. Het is de terreur bij uitstek.
Adriaan van Dis: Maar een terreur die blijft boeien!
Claus: …want een moeder geeft toch wel een enkele keer zo niet de tieten dan toch advies of vertrouwen of liefde, en hier is geen sprake van. Het zijn vrouwen die ooit vrouw geweest zijn en die nu vermomd zijn als een soort Waffen-SS in religieuze jurken. God zat in elke hoek. Aan elke kant zat-ie te loeren. God zit denk ik heel vaak in kostscholen. En als de zuster terwijl we speelden één keer floot dan bleef je op die speelplaats helemaal onbeweeglijk stilstaan als een trillende jachthond. De kostschool deed heel veel … het maakte je dikhuidig, wantrouwig, leugenachtig, allemaal dingen die later te pas komen, schijnt het.

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

De documentaire werd op vrijdag 20 maart 2009 via Nederland 2 uitgezonden in de rubriek HET UUR VAN DE WOLF. Claus overleed een jaar geleden op 19 maart 2008.